Czytelnia człowieka dla ludzi

Może o czwartej, może o piątej rano, gdzieś na rozdrożu, zły człowiek zatrzymał się, zadarł głowę i spojrzał w mroczne niebo. Wszystkie anioły spały. Niektóre już – te od pijaków nocnych i dziwek, niektóre jeszcze – te od ludzi uznawanych za przyzwoitych. Jego osobisty anioł spał od wielu dni. Albo udawał, że śpi – tak było mu łatwiej, bo jak tylko otwierał oczy to od razu miał roboty od cholery i nie wiedział w co najpierw ręce włożyć. To nie był leniwy anioł, ale też bez przesady z taką robotą, jaką ten tutaj, mu nastręczał co chwila. Zresztą zanosiło się na deszcz z burzą, a wiadomo jaka jest kolejka do przesuszalni piór, jak pada.

A znacie takiego Różewicza?

Kup kota w worku

Tadeusz Różewicz

Biuro Literackie, Wrocław 2008

przyj dziewczę przyj

Rysunek: Piotr Parda

Zadzwonił telefon.
– Gdzieżeś włożył dokumenty?!!! – usłyszałem kobietę. Przez sekundę usiłowałem dopasować ten głos do którejś ze znanych mi osób, ale nie udało mi się. (dalej, Klick!!!)

– Masz ochotę na śniadanie?
– Andre, ja nie mam ochoty na śniadanie od trzydziestu dwóch lat.

rysunki: Anna Cięciel

Każda opowieść składa się z historii i sposobu opowiedzenia tej historii. To opowiadanie powstało z chęci sprawdzenia, czy historia nie może się obejść bez sposobu.
Klick !!!

Pamiętasz słonia? W biały dzień, w środku miasta, ogromny, zżarł na naszych oczach szesnaście chlebów; nie dla popisu, tylko na śniadanie. Wielbłąd zjadł tylko dwa chleby, choć też był wielki. Przy nim słoń wyglądał na olbrzyma: wielka góra pochłaniająca chleby, przyszła skądś, stanęła tu, a ludzie wybudowali wokół niej fosę, i ogrodzili to wielkim płotem, za którym zaczęło rosnąć miasto, z tramwajami, dworcem PKP, na który spóźniało się coraz więcej pociągów z najodleglejszych miejsc świata.
dalej Klick!!!

Rysunek: Piotr Parda

Było tak, jak w błyszczącym katalogu z kolorowymi zdjęciami pięknych ludzi, wylegujących się na słonecznych plażach, pluskających się w morzu i popijających odświeżające drinki owocowe przez słomki, pod bajecznie kolorowymi parasolami.

To opowiadanie o Amy Winehouse napisałem w lipcu 2008 roku. Miała 24 lata, przed sobą jeszcze trzy...

 Zastanawiałem się wtedy dlaczego, dokąd i z kim przepadła? 



(opowiadanie Klick!!!)

Siódmego maja (2008 roku) w Poznaniu, w Centrum Kultury Zamek, Jerzy Pilch odczytał fragment swojej najnowszej książki. I chociaż do sali na sto osób, wpakowało się trzystu słuchaczy, to przecież dla wszystkich zainteresowanych miejsc i tak nie starczyło. Fragment jest na tyle uroczy, że dla tych, którzy się dopchać nie zdołali, zdecydowaliśmy się go wydrukować. Klick!!!