nr 1 / wrzesień 2007

Anka cześć,
kulturalny facet po czterdziestce nie rusza się z domu bez kawy i bez ćmika. Bo może być niebezpieczna masakra. Możesz mi przypomnieć (jak nadejdzie czas), żebym to sprawdził?

Anka cześć,

A zgadnij o kim to jest, albo mogło by być?

Anka cześć,

I znów zgubiłem zegarek, a bez niego tracę rachubę czasu, przeważnie wydaje mi się że jest późne popołudnie. I jeszcze spotkałem białego psa spacerowego.

Anka cześć,

samiec komara na szybie pędzącego volvo przypomina kropelkę zupy z minionego tygodnia, samica zaś tworzy plamę jak zielony smark, a pijana – jak czerwony smark. Żeby to sprawdzić trzeba mieć prujące jak sto piorunów volvo, dlatego dla większości ludzkiego gatunku, podstawowym kryterium rozróżniającym komarzą płeć, pozostaje wciąż banalny i przykry test, zakładający użyczenie ciała w celu pokąsania: samica gryzie, samiec nie gryzie, bo zajęty innymi sprawami, nie ma na to czasu.

Anka,

człowiek w garniturze proponował mi superprezent: migające diody na twój telefon komórkowy. Pod warunkiem, że kupię od niego, tu na ulicy, i zaraz, okazyjnie trzy szampony przeciwłupieżowe w cenie dwóch. Nie wziąłem, bo nie wiedziałem czy byś chciała te diody, no i skąd byśmy wzięli tyle łupieżu?

Teraz jestem już w pokoju hotelowym i oglądam hotelową telewizję o słoniu.

Anka cześć,

No popatrz jak się myliłem – ludzie nie zajmują się wyłącznie gotowaniem. Otóż teraz cały świat się odchudza i rzuca palenie oraz ulega obsesji nietolerancji dla palących. A ja jestem tolerancyjny; mi nie przeszkadza, że ktoś nie pali.

Lata temu, gdzieś na przełomie wieków, kiedy jeszcze nie mieliśmy domu pisałem do Anki listy codziennie, bywało, że dwa. Z różnych miejsc, gdzie akurat byłem. Trochę się zachowało, w sam raz nie za dużo.

Anka cześć,

Łabędzie służą do rzucania chleba...

rysunek: Andrzej Bobrowski