3. Marilyn Monroe Cielesna

Była najsłynniejszym ciałem na świecie. Także przedmiotem. Wystarczyło, by ktoś okazał jej zainteresowanie i szła z nim od łóżka. Myślała, że to jedyny sposób, w jaki kobieta może okazać wdzięczność. Nieważne, czy to był robotnik remontujący dom, czy prezydent USA, czy kierowca taksówki, czy Ives Montand, Frank Sinatra, Elia Kazan.

Dee Dee, aktualna kobieta Chinaskiego. Klick!!!

Szybki rysunek: Anka Cięciel

Wielkanoc się zbliża, ludzie malują pieknie jajeczka

Marcowy drzeworyt wykonany przez bobry z rzeki Obry.
Które mają wyobraźnię w zębach, tak jak pies ma wszystko w nosie.

Dorota Wodecka-Lasota: A biust może jest przereklamowany? Zwłaszcza w dobie sylikonów.

JERZY PILCH: Dziwne pytanie jak na początek. Mnie takie parcelacje osoby ludzkiej nie ciekawią zupełnie. Skoro jednak pani drąży, to powiedziałbym: z pewnością nie żyjemy w czasach przereklamowania mózgu. To jest organ, w który sylikonu nie da się wszczepić, i całe rzesze muszą żyć w poczuciu tragedii, że mają za mały.

26-letni mieszkaniec Tokio umarł z nudów.

Umierając tak nagle, w kwiecie wieku, Yoshi Kazuke osierocił dwójkę dzieci. „Trudno się z tym pogodzić, to dla nas wielka strata", nie kryjąc łez wyznała Suriko, żona zmarłego.

W ciągu ostatnich lat Yoshi kilkakrotnie, choć nie wprost, wspominał o tym, jak bardzo się nudzi i że z chęcią zająłby się czymkolwiek.

„Mąż nudził się już od bardzo dawna, dlatego wciąż nie daje mi spokoju świadomość, że można było tej śmierci uniknąć", ciągnęła Suriko. „Nie wiem dlaczego mu nie pomogłam, tym bardziej, że nie miałam nic innego do roboty".

Po nieudanej reanimacji wykonanej bez pomocy telewizyjnego pilota, lekarz Takenoi Matsura stwierdził zgon. Jego pośrednią przyczyną było, jak to określił, długotrwałe i bardzo jednostajne uderzanie serca Kazuke. (materiał podejrzany na Facebooku Pawła Sito, pochodzi z www.nowypompon.pl )

fot. www.nowypompon.pl

Na ekranie piękna i delikatna antylopa. Czujnie unosi głowę. Ona przeczuwa, a my wiemy, że kilka metrów od niej czai się lwica. Jej wydłużone ciało ociera się o ziemię. Zaciskam palce. Chcę krzyknąć jak dziecko w teatrze: Uciekaj, antylopo! Podmuch wiatru zadecyduje, kto skoczy pierwszy ofiara czy kat. Antylopa rzuca się do ucieczki. Uciekaj!!!

Biegną. Szybciej, szybciej, antylopo!!! Lwica jest u jej boku. Antylopa

skacze w lewo. Lwica rezygnuje. Ulga. Szczęście.

Następny program o lwicach. Małe cudowne kociątka ocierają się o grzbiet matki. Ona wydaje się słaba i chuda. Z widocznym wysiłkiem liże jedno z dzieci - to najsłabsze. Ono niepokojąco powłóczy łapkami.

Z komentarza wynika, ze lwica od dawna nie zdołała niczego upolować i traci siły. Nagle podnosi głowę. Ona przeczuwa, a my wiemy, że kilka metrów od niej pasie się antylopa. Lwica wstaje. Jej wydłużone ciało ociera się o ziemię. Zaciskam palce. Chcę krzyknąć jak dziecko w teatrze: Prędzej, lwico! Podmuch wiatru zadecyduje, kto skoczy pierwszy. Antylopa rzuca się do ucieczki. Goń ją!!!

Biegną. Szybciej, lwico!!! Lwica jest u jej boku. Antylopa skacze w lewo. Lwica rezygnuje. Dlaczego?! Płakać mi się chce. Gdybym mogła, sama dopadłabym tę antylopę.

Joanna Szczepkowska
fragment artykułu „Kupcie kawałek przyrody"
Wysokie obcasy nr 50

Ilustracja: Tomasz Bohajedyn