Czytelnia człowieka dla ludzi

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Powieść Cremony (Obrzęd) napisana przez Leslie Marmon Silko, mieszkającą w rezerwacie Laguna Pueblo

 

Leslie Silko

 

 

Akcja powieści Leslie Silko rozgrywa się tuż po zakończeniu

drugiej wojny światowej: do rodzimego rezerwatu

autorki wracają zwolnieni z wojska Indianie, którzy walczyli

w Japonii, często Indianie-bohaterzy pobrzękujący licznymi

orderami - lecz są to zarazem ludzie chorzy, nieuleczalnie

chorzy, gdyż zarazili się tym, co widzieli i przeżyli,

uwierzyli w owo poczucie równości z białymi, które na te

kilka lat dawał im mundur, jak mówi jeden z nich reasumując

smutną historię indiańskich kombatantów:

 

 

Posłuchajcie, byli niegdyś tacy jedni Indianie. Włożyli

mundury, obcięli włosy. Poszli na wielką wojnę. Fajnie

mieli. Mogli pić wódkę w knajpach, białe staruszki uśmiechały

się do nich na ulicy. Do nich, zauważcie, do Indian, bo przecież

wciąż byli tylko Indianami... Byli chłopcami McArthura: białe kurwy

brały od nich forsę tak samo jak od  innych. I wszędzie traktowano

ich tak samo jak innych: i na Wake Island, i na Iwo Jima.

Dostawali te same odznaczenia za męstwo, ta sama flaga

przykrywała ich trumny... Więc ci durni Indianie uwierzyli,

ze tak już będzie zawsze, że już zawsze będą mieli

zimne piwo i jasnowłose dupy...

 

 

Omylili się jednak: gdy staruszki błogosławiły ich na ulicy.

nie błogosławiły ich, a mundury, w które byli ubrani. Bez

mundurów stali się znów tylko brudnymi Indianami, pariasami,

którymi każdy może pomiatać. Nie potrafią się z tym

pogodzić, wrócić do życia w nędzy i upokorzeniu, z którym

godzili się, gdy innego nie znali: zbierają się i piją, piją na

umór za wojskowe renty inwalidzkie, wspominając najpiękniejsze

lata życia - lata wojny(…)

 

Tak  powieść o Indianach omawiał Tomasz Mirkowicz w Literaturze na świecie, jakieś 25 lat przed inwazją amerykańskich Polaków na Irak.