Fragment książki:

Wychowałam się w mieście i uważałam, że jest to naturalne środowisko człowieka. Dom, szkoła, sklep, dyskoteka i biblioteka, chodnik i drzewa, które z niego wyrastają. Samochody, telewizja, lodówka, kurczaki w plastikowych torebkach, zupa w proszku i zimna butelka coli z bąbelkami. Łąka kojarzyła mi się z pijawkami, a las z grzybami, które się suszy i robi się z nich sos do kaszy gryczanej.

Nie dziwiło mnie to, że kwiaty rosną w klombach albo w doniczkach, a słonia można zobaczyć w zoo. W szkole wytłumaczono mi jak jest skonstruowany sejm i senat, więc rozumiałam co to jest polityka i czemu służy. W telewizji oglądałam różnych ważnych panów w garniturach. Mieli białe kołnierzyki i krawaty, otaczała ich grupa mniej znaczących osób, które otwierały drzwi, podsuwały mikrofony i krzesła. Jasno więc widziałam, że świat dzieli się na Ważnych i Nieważnych. Ważni mieli władzę i podejmowali decyzje o losie Nieważnych. Byli raczej nietykalni i nawet jeżeli robili coś jawnie głupiego, nie można ich było przenieść z grupy Ważnych do Nieważnych.

Było to fascynujące doświadczenie. Ważny Polityk zwoływał konferencję prasową. Spóźniał się godzinę, ale wszyscy czekali. Pod drzwiami pokazywano kłębiących się fotoreporterów i dziennikarzy. Potem Polityk wchodził na salę, wszyscy milkli i słuchali jego słów. Zadawano mu mnóstwo pytań. On odpowiadał, a następnego dnia fragmenty jego wypowiedzi zamieszczano na pierwszych stronach gazet. Cytowano go w radiu i telewizji. Wyciągnęłam z tego prosty wniosek, że jeśli wszyscy tak czekają na to, co ma do powiedzenia, najwyraźniej jest to niesłychanie mądry człowiek, którego wiedza i wewnętrzna jasność rozświetla mroki codzienności dla innych ludzi. Jest dla nich zwierzchnikiem, dyrektorem, przewodnikiem, ponieważ jest mądrzejszy, lepszy, uczciwy i wiarygodny.

Dalej Klick!!!