Czytelnia człowieka dla ludzi

Plac przed supermarketem, godzina 17.01, do człowieka z wózkiem pełnym zakupów

podchodzi menel.

– Mogę odprowadzić wózek?

– O kurde?!!!… – człowiek łapie się za głowę; właściwie wali w nią otwartą dłonią.

– Co się stało?

– Jestem kompletnie niezdecydowany! A nie mógłby pan mnie zapytać jutro, na przykład?

– Do jutra się pan już zdecyduje?

– Będę się starał.

– Będę się starał, będę się starał… Albo się traktujemy poważnie, albo się tylko bawimy

w udawanie traktowania na serio! Daje pan głowę, czy nie daje?! Za jutro.

– No, niech będzie.

– Co ma być?

– Niech będzie, że daję głowę.

– Jak pana poznam jutro?

– Tak jak dzisiaj – będę miał wózek.

– Aha. Gada pan do rzeczy, więc wierzę. Dam panu szansę.

– Dzięki, wielkie.

– Za co?

– Za zaufanie.

– Nie ma o czym mówić; każdemu się należy dać szansę.

yEZIOR©

rysunek: Piotr Parda