HUSARIA
Pańskie Chałupy - 2017/18, strona 66

Burmistrz kazał ściąć największą topolę w mieście, bo mu przeszkadzała. Czterech pilarzy nie dawało rady, musiał przyjechać dźwig i wysięgnik i jeszcze traktor. W końcu powalili wiekowego olbrzyma. W środku był spruchniały ze starości i pusty przy podstawie. Dziura, jaką odsłonięto w ściętym pniu, prowadziła w głąb ziemi. Robotnik, który pochylił się nad ginącą w ciemnościach czeluścią pobladł; zobaczył w niej chichocącego diabła. Ścinając topolę burmistrz otworzył bramę piekła. Diabły tam ściśnięte od wieków uwolnił i teraz świat stał przed nimi otworem. Miały zacząć się dziać rzeczy dziwne. Ale nikt jeszcze o tym nie wiedział, nawet burmistrz, a zwłaszcza on.

Dwa psy rzucają się na siebie, drą pazurami kudły, rwą kawały mięsa, ujdają wściekle, charczą, wyją, raz jeden górą, raz drugi, dokładnie nie widać, bo impet wyrzuca w górę zeschłe liście, trawę i przesłania pole walki, a potem cisza, liście opadają, po psach nie zostało nic, nawet jedna kostka, parę kropel krwi zaledwie... Zeżarły się? Jeden drugiego? Spod mostu wyłazł szczur, wielki jak słoń, przespacerował ciężko przez ulicę i zniknął pod mostem, po drugiej jego stronie, a wysoko, wysoko przeleciał orzeł lecz nie wiadomo czy w koronie czy bez, tak wysoko szybował, że nawet jego nie było widać. Jedna pani schudła, przytyła, a potem znowu schudła.

- Czy tego samego dnia, panie Darku?
- Nie.

Rysunek Andrzej Bobrowski