Czytelnia człowieka dla ludzi

 

- Nie ma za co.

ilustracja: Tomasz Bohajedyn

 

W biały dzień, po chodniku dla ludzi sunie sobie robol w pomarańczowym uniformie z odblaskami. Widać, że już jest w stanie za 10 minut trzynasta - łopata w garści, piwo w drugiej. Bez cienia zażenowania obnosi swój brak matury, ubóstwo wyobraźni, ciasnotę umysłu, zero zainteresowań. Sunie sobie i w ogóle nie jest tym zawstydzony, i trzeba to zrozumieć. Bo to przecież nie jego wina, że nie ma nic do stracenia, bo wszystko już przegapił, i teraz uzbrojony wyłącznie w zazdrość i pretensje do wszystkich o wszystko, objawia jedyną aktywność życiową zaznaczaniem swojego istnienia tak, że lepiej mu zejść z drogi.

- Nie widział pan może gdzieś Jamesa Joyce'a? – pytam znienacka.

- Nie… - staje zdumiony moją natarczywą bezczelnością, przybierając pozę wytrąconego z rytmu ważnej czynności. -  Tu takiego nie ma – kończy pewnym tonem.

- A, to przepraszam.

- Nie ma za co.

Rozmowa wydaje się być zakończona, ale on ma jednak jeszcze coś do powiedzenia na temat Jamesa Joyce'a: - Ja dopiero dwa dni tu robię, to jeszcze nie znam wszystkich, byś się musiał spytać kogoś co dłużej robi, to może wiedzieć.

- A, to dziękuję.

- Nie ma za co – powtarza formułkę tonem sugerującym, że jest w stanie udzielić jeszcze co najmniej stu wyczerpujących odpowiedzi w sprawie Joyce'a.

 

Ilustracja: Tomasz Bohajedyn